کافه اسپورت || ربرتو باجو ؛ دم اسبی آسمانی

زوم اسپورت _ نوستالژی شما را به یاد چه چیزی می اندازد ؟ تا چند سال پیش نوستالژی یک بیماری بود . راستش را بخواهید چیز نا مربوطی هم نیست . نوستالژی یک جور درد با خود به همراه دارد . تا به حال چند بار ناخود آگاه به یاد مزه کلوچه ای که در بچگی در چای می زدید و می خوردید افتادید ؟ یا به یاد سماور مادر بزرگ که همیشه آتشش روشن بود و محفل عمو و دایی و خانواده ای که آخر هر هفته دور هم جمع می شدند را گرم می کرد ؟

یا شاید هم آژیر بد صدای وضعیت قرمز که با شنیدنش دلتان هری پایین می ریخت و بعدش موشک هایی که یکی یکی از آسمان بر سر شهر آوار می شد . نوستالژی برای همه ما معانی متفاوتی دارد برای برگشتن به بعضی هایش دلمان پر می کشد و بعضی ها را فراموش کردیم ولی برای همه فوتبالی های خاطره باز یک نوستالژی مشترک وجود دارد : تصویر بازیکن لاجوردی پوشی که مو هایش را دم اسبی بسته بود و سرش را پایین انداخته و پنالتی که به آسمان زده شد .

باجو فوتبال را از تیم منطقه ای محل تولدش کالدرون شروع کرد و وقتی شروع به درخشش کرد کم کم نامش شاخک های استعداد یاب های تیم های ایتالیایی را تیز کرد . ویچنزا خیلی زود متقاعد شد روی او سرمایه گذاری کند تا اولین بار در پانزده سالگی در سری c ایتالیا به میدان برود . ایتالیا کم کم آماده میزبانی از یکی از بزرگترین بازیکنان دنیا می شد . باجو جوان خیلی زود تاثیرش را روی ویچنزا گذاشت و آنها را با گل ها و پاس های زیبایش به سری b ایتالیا رساند .

سبک بازی او توجه تیم های اول ایتالیا را جلب کرد و فیورنتینا برای به خدمت گرفتنش پیش قدم شد اما درست دو روز قبل از تمام شدن کار های قراردادش در جریان یک تکل خشن روی پایش از ناحیه زانو مصدوم شد . در حالیکه شدت مصدومیت به قدری بود که تیم پزشکی ویچنزا خبر از اتمام فوتبال باجو داد اما فیورنتینا ریسک خرید باجو مصدوم را پذیرفت . همین کار بود که باجو را تا همیشه دلداده فلورانس نگاه داشت .

فلورانس شهری که همیشه آبستن تغییرات بزرگ بود . دنیایی که ما الان در ان زندگی می کنیم حاصل جنبش های فکری و اقتصادی و اجتماعی قرن 13 تا 15 اروپاست . دورانی که به رسانس شهرت گرفت . دستگاه چاپ اختراع شد ، سیستم بانکداری نوین شکل گرفت ، بازرگانی شکل نوین گرفت ، اندیشه های افلاطون و سیسرون دوباره به فلسفه راه پیدا کرد و به سرعت دنیا را در نور دید . منشا همه این تغییرات شهر فلورانس بود .

فیورنتینا باجو را میخواست به هر قیمتی ، حتی باجو مصدوم . شهری که دواینچی در آ«ن نقاشی می کرد و هنر در تار و پودش آمیخته شده بود قدر یک هنرمند را خوب می دانست . باجو فصل اول را به خاطر مصدومیت از دست داد اما فصل بعد فیورنتینایی که همیشه به عنوان یک تیم بی خطر در میانه های جدول دست و پا می زد را به فینال جام حذفی ایتالیا رساند . سبک بازی او به حدی تاثیر گذار بود که میان فلورانسی ها به سرعت به یک اسطوره تبدیل شد . حالا ایتالیا کم کم خود را آماده رنسانسی دیگر از فلورانس می کرد .

نقاشی های باجو روی همه دیوار های فلورانس دیده می شد . حضور او به حدی در دنیای فوتبال سر و صدا کرده بود که مانتوری ستاره سابق فیورنتینا گفته بود باجو بالاتر از مارادونا ، بت آن روز های فوتبال دنیا ، بهترین شماره 10 سری آ است . باجو فیورنتینا را به فینال لیگ اروپا 1990 هم رساند . جایی که برابر یوونتوسی ها شکست خوردند اما این کمترین عذابی بود که هواداران فیورنتینا آن سال از بانوی پیر دیدند . 

پایان همان سال یک خبر عجیب در ایتالیا پخش شد . یوونتوس با شکستن رکورد تاریخ نقل و انتقالات با 8 میلیون یورو دم اسبی را جایگزین پلاتینی کرد . خبر که در ایتالیا پیچید فلورانسی ها به خیابان ها ریختند تا جاییکه در تظاهراتشان 50 نفر مجروح شدند . آنها رییس باشگاه را مسئول رفتن بهترین بازیکن خود می دانستند و باجو هم در مصاحبه ای اعلام کرد : من مجبور به پذیرفتن پیشنهاد یوونتوس شدم ؛ و همین باعث شد رییس باشگاه تا سه روز جرات بیرون آمدن از ورزشگاه را نداشته باشد . 

نقش خوب داستان راهی تورین شد و نقش منفی بعد از آرام شدن فلورانس از لانه اش بیرون آمد . باجو به یوونتوس آمد … هم به جای پلاتینی و آن هم به عنوان گرانترین بازیکن جهان . فشار زیاد روی او و مصدومیت های گاه گاه او باعث شد فصل اول حضورش در تورین چنگی به دل هورداران یوونتوسی نزند . اما اوج خشم هواداران یوونتوس از باجو به بازی برگشت آنها مقابل فیورنتینا برمی گشت . باجو که دوباره به خانه برگشته بود با صدای کر کننده هواداران خشمگین و متعصبی روبه رو شد که همگی با لباس بنفش به استقبال او آمده بودند .

اما او فیورنتینا را دوست داشت و این را لحظه ای که از زدن پنالتی که خودش به دست آورده بود به عنوان پنالتی زن اول تیم سر باز زد و توپ را به دی اگوستینی سپرد و او هم پنالتی را خراب کرد و زمینه ساز باخت یووه در آن بازی شد . سکانس عجیب دیگر آن بازی زمان تعویض باجو رخ داد ، زمانی که شال فیورنتینایی که به سمتش پرتاب شد خم شد و با احترام برداشت . هر چقدر که او عشق فلورانسی ها را به دست آورد نفرت همگانی در تورین را برانگیخت .

برای همین هم صدها هوادار یوونتوسی به نشانه اعتراض به او جلوی زمین باشگاه تظاهرات کردند . کمتر کسی الان باور می کند دم اسبی آسمانی با آن کاراکتر آرامی که در ذهن ها از خود به جای گذاشته ، باعث شورش در دو شهر ایتالیا شد . بعد از اعتراضات شدید هواداران یوونتوس به باجو او حقیقت را انکار نکرد . از یوونتوسی ها عذر خواهی کرد ولی گفت قلب من همیشه بنفش خواهد بود . همین باعث شد رابطه اش با هواداران یوونتوس به شدت شکر آب شود . 

فصل دوم حضور باجو در یوونتوس تراپاتونی سرمربی تیم شد . حالا وقتش بود که روبرتو خودی نشان دهد . باجو در پایان فصل بعد از فن باستن دومین گلزن برتر سری آ شد و هر چند کورس قهرمانی را به میلان واگذار کرد ولی در فینال کوپا ایتالیا تک گل یووه را در دور رفت فینال به ثمر رساند . او نقش رهبری فوق العاده ای در تیم پیدا کرده بود و بازی های زیبا و تاثیرگذاریش بر پیشرفت یووه کم کم دل هواداران یووه را به دست آورد و آنها را دلخوش به فصل آینده برای قهرمانی ایتالیا و اروپا کرد . انتظاراتی که با وجود باجو خیلی هم انتظار زیادی نبود .